"Wielbiciel" Max Czornyj

Tytuł: Wielbiciel

Autor: Max Czornyj

Wydawnictwo: Filia

Ilość stron: 384

Ocena: 3/6

Skoro nikomu nie był potrzebny, to tym bardziej sam nie potrzebował nikogo.

Do przeczytania jakiejkolwiek książki Maxa Czornyja zbierałam się już kilkukrotnie, do różnych tytułów. W końcu jednak dzięki wyzwaniu Abecadło z pieca spadło zmotywowałam się po raz kolejny i zabrałam się za pozycję pt. Wielbiciel i skończyłam ją bardzo szybko. Czas na recenzję!

Trzy różne osoby, trzy różne historie, jedna obsesja.

W kulminacyjnym momencie kampanii wyborczej ginie kandydatka na prezydenta. Wstępne ustalenia nie dają odpowiedzi na najważniejsze pytanie: czy było to samobójstwo, czy morderstwo? Tymczasem z przydomowego ogrodu kontrkandydata zmarłej zostaje porwana jego kilkuletnia córka. Wydaje się, że za wszystkie sznurki pociąga jedna osoba. Kim jest? Patologicznym prześladowcą, podglądaczem czy bezwzględnym mordercą? Co miała na celu od wielu lat opracowując swój chory plan? Prawdziwy Wielbiciel chce stać się tym, kogo wielbi. Wie wszystko i nie można przed nim uciec.

                                                                        opis wydawcy

Wielbiciel to książka, w której pierwsze skrzypce gra polityka, a konkretnie akcja dzieje się wokół wyborów prezydenckich… Osobiście nie przepadam za politykowaniem w każdej postaci, ale jak wyzwanie to wyzwanie i zabrałam się właśnie za tę książkę. Wcześniej, w blogosferze, czytałam sporo pochlebnych recenzji twórczości tego autora, więc tym bardziej postanowiłam dać szansę tej książce – w końcu z jakiegoś powodu zbierałam się za jego twórczość. Muszę jednak przyznać, że Wielbiciel wcale mnie nie zachwycił ani nie rzucił na kolana. Fakt, przeczytałam tę pozycję naprawdę dość szybko, jednak nie sprawiło to, że uważam ją za arcydzieło. Język i styl pisarski - całkiem w porządku, niezbyt skomplikowany czy wygórowany, dość przyjemny w odbiorze (choć może zabrzmieć to dziwne). Pomysł na fabułę – no niezbyt zachwycający i dość sztampowy w moim odczuciu. Porwanie i morderstwo związane z polityką – zdecydowanie odnoszę wrażenie, że to już w filmach czy książkach było niejednokrotnie wałkowane. A i do tego wykorzystane tak średnio, ale przynajmniej akcja toczy się odpowiednim tempem, takim umiarkowanym, ale bardzo dobrze, że niezbyt wolnym. Mogłoby być kapkę szybciej z większą ilością intrygi, ale jak już wspominałam – całość mnie nie zachwyciła. A bohaterowie – również (tak jak fabuła) mogliby być lepiej dopracowani i wykreowani. No i jak dla mnie, jako przyszłego psychologa, zdecydowanie za mało jest psychologii w owym thrillerze psychologicznym. No, ale cóż… W końcu nie każda książka jest arcydziełem i ma zachwycać. Czytadła też są potrzebne. 

Wielu psychopatów sprawdzało psychiczną wytrzymałość swoich ofiar. Tak działali też zwykli domowi kaci, dręczący swoje żony, mężów lub dzieci. Nie chodziło im o przełamanie barier, ale o sprawdzenie, czy mogą to zrobić.

Po skończonej lekturę Wielbiciela mam dość ambiwalentne odczucia. Nie zachwyciłam się, ale również nie zanudziłam się i nie uważam jej za dno, choć zdecydowanie oczekiwałam czegoś lepszego. Okazało się, że to po prostu zwyczajne, niezbyt wygórowane i średnio zrealizowane czytadło, przynajmniej dla mnie. Osobiście zamierzam sięgnąć jeszcze po jakieś książki z bibliografii Czornyja, żeby przekonać się czy to wyjątek czy reguła. Jednak jak dla mnie ta konkretna pozycja jest zwyczajnie przeciętna i niewyróżniająca się, ale cieszę się, że ją przeczytałam robiąc pierwszy krok w przygodzie z twórczością tego autora.

Książka bierze udział w wyzwaniu Abecadło z pieca spadło