"Robimy wszystko, co w naszej mocy. Opowieści z OIOM-u" Daniela Lamas

Tytuł: Robimy wszystko, co w naszej mocy. Opowieści z OIOM-u

Autor: Daniela Lamas

Wydawnictwo: Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego

Ilość stron: 208

Ocena: 3/6

W sumie od zawsze interesowały mnie różne klimaty związane z medycyną – rodzina lekarska, do tego sama startowałam na medycynę (niestety się nie dostałam), ale przede wszystkim medyczne motywy w literaturze czy serialach (dr. House♥). Dlatego jak, tylko po zapisaniu się w końcu (po 3.5 roku) do biblioteki w Krakowie, zaczęłam przeglądać książki dostępne na półkach i natrafiłam na książkę Danieli Lamas pt. Robimy wszystko, co w naszej mocy. Opowieści z OIOM-u – od razu ją zgarnęłam i zabrałam się za jej lekturę. Zapraszam na recenzję!

Historie z OIOM-u, czyli oddziału intensywnej opieki medycznej, zazwyczaj zaczynają się od syren i świateł karetki, a kończą odratowaniem albo śmiercią pacjenta. Często słyszymy też o zaawansowanych technologiach i nowatorskich zabiegach, które ratują życie. Daniela Lamas, lekarka pracująca na OIOM-ie przekonuje jednak, że znamy jedynie niewielki fragment tych opowieści. Po jednym z trudnych dyżurów zadała sobie bowiem zaskakująco proste pytanie: jak funkcjonują ludzie, którym nowoczesna medycyna przedłużyła życie o kolejne dni, miesiące, a czasami lata? Autorka odpowiada na to pytanie, śledząc losy swoich byłych pacjentów oraz ich krewnych. Dziadek, którego obumierające serce zastąpiono pompą na baterie; sprzedawca, który znalazł dawczynię nerki na portalu społecznościowym oraz młoda kobieta, próbująca odnaleźć się w dorosłości, której miała nie dożyć. Wszystkie te poruszające historie rozgrywają się na cienkiej granicy między zdrowiem a chorobą, życiem a śmiercią.                                                                                                                                 opis wydawcy

Robimy wszystko, co w naszej mocy. Opowieści z OIOM-u to zbiór kilku opowieści z zawodowego doświadczenia autorki – każda z nich dotyczy innego pacjenta, jego choroby i historii. Warto jednak pamiętać, że owe historie zdecydowanie odbiegają od naszych polskich, szpitalnych realiów, że u nas leczenie wygląda zgoła inaczej niż w Stanach. Owe opowieści różnią się, mogą składać do refleksji na kruchością własnego (choć nie tylko) życia i nad tym, jaką skomplikowaną maszynerią jest ludzkie ciało. Muszę jednak przyznać, że sam sposób, styl, jakimi są pisane, jakoś mnie nie zachwycił, nie porwał… Nie dość, że każdej z historii brakuje puenty, to są napisane językiem miałkim i bez polotu, jakby zupełnie bez pasji. Rozumiem, że jest to debiut, ale oczekiwałam większej dawki fascynacji, pasji, zainteresowania opisywanymi historiami. Wszystko sprawia, że w sumie każda z tych historii wydaje się podobna jedna do drugiej, a szkoda, bo sam pomysł na książkę jest naprawdę ciekawy i ma potencjał – szkoda, że praktycznie niewykorzystany, bo zapowiadało się naprawdę ciekawie.

Robimy wszystko, co w naszej mocy. Opowieści z OIOM-u to książka, która podejmuje ciekawy temat, wydaje mi się, że pomysł na książkę miał predyspozycje do stania się naprawdę fascynującą opowieścią, ale szkoda, że autorka tego nie do końca wykorzystała. W moim odczuciu książka jest dość przeciętna i do szybkiego przeczytania, ale nie jest to pozycja zachwycająca. Po prostu najzwyklejszy, medyczny średniak bez polotu i z niewykorzystanym potencjałem.

Książka bierze udział w wyzwaniu 

Abecadło z pieca spadło

"Dorosłe dzieci niedojrzałych emocjonalnie rodziców" Lindsay C. Gibson

Tytuł: Dorosłe dzieci niedojrzałych emocjonalnie rodziców
Autor: Lindsay C. Gibson
Wydawnictwo: Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego
Ilość stron: 256
Ocena: 5.5/6

 

Zasadniczo istnieje jedna metoda zapewnienia miłości i troski, lecz wiele sposobów, na jakie można skazać dziecko na życie z niezaspokojoną potrzebą miłości.

 

Dorosłe dzieci niedojrzałych emocjonalnie rodziców to książka, po którą sięgnęłam z polecenia swojej terapeutki. Kobieta znając moją historię stwierdziła, że będzie to pozycja dla mnie. Nie trzeba było mnie długo namawiać, wszak jako studentka psychologii, lubię zgłębiać różne, najróżniejsze tematy.

Osoby wychowywane przez niedojrzałych emocjonalnie, niedostępnych i egoistycz­nych rodziców często doświadczają utrzymujących się uczuć złości, samotności, zdrady i porzucenia. W dzieciństwie ich potrzeby emocjonalne nie były zaspokajane, a zachowanie rodziców wymuszało wzięcie na siebie odpowiedzialności w stopniu odpowiednim dla dorosłych. Autorka tej przełomowej książki udowadnia, że można sobie poradzić nawet z trudną przeszłością i zacząć się cieszyć życiem.

Lindsay C. Gibson dzieli trudnych rodziców na cztery typy i ujawnia destrukcyjny wpływ, jaki wywierają na psychikę i życie emocjonalne swoich dzieci. Opierając się na licznych przykładach, pokazuje, jak wyleczyć cierpienie wynikające z przeszłych doświadczeń oraz jak odzyskać swoje prawdziwe „ja". Książka ta uczy, w jaki sposób kontrolować reakcje na zachowania niedojrzałych rodziców i unikać rozczarowań, a także budować nowe, pozytywne relacje. To doskonała pozycja zarówno dla osób chcących poradzić sobie z trudnym dzieciństwem, jaki specjalistów - psychologów i psychoterapeutów.

                                                  opis wydawcy

Dorosłe dzieci niedojrzałych emocjonalnie rodziców to książka, którą zdecydowanie mogę polecić i to w dodatku każdemu, bo prawda jest taka, że nie ma rodziców idealnych, a chyba każdy ma jakieś nie do końca przerobione traumy. Dlaczego warto sięgnąć? Autorka pokazuje różne mechanizmy, jakimi kierują się niedojrzali emocjonalnie rodzice, a także dzieli ich na cztery typy (każdy z nich jest również opisany). Autorka pokazuje jak, jako już dorośli ludzie możemy radzić sobie z tym jak niedojrzałość naszych rodziców na nas wpłynęła, a także pokazuje skąd to wynika. Widzę, że Lindsay C. Gibson włożyła dość sporo pracy w napisanie tej książki analizując różne zachowania rodziców, ale jednocześnie nie zalewa morzem naukowej terminologii, a dodatkowo wszystko jeszcze obrazuje to przykładami zaczerpniętymi z życia. Mi to akurat bardzo pomogło; zobaczyłam, że nie jestem sama z niedojrzałymi emocjonalnie rodzicami (zwłaszcza matką). W moim odczuciu bardzo dobre jest również to, że autorka pokazuje techniki jak sobie radzić w takim otoczeniu i z takimi sytuacjami, daje konkretne ćwiczenia – to już nasza kwestia czy je wykorzystamy. Napisana naprawdę przystępnym językiem, ale jednocześnie nie jest obszerna objętościowo, ale jest naładowana wiedzą, technikami i radami.

Nie wiem, czy jest na świecie człowiek, który osiągnąłby 100% dojrzałości emocjonalnej i dodatkowo miał wszystko świetnie przepracowane, ale właśnie po to są takie książki jak Dorosłe dzieci niedojrzałych emocjonalnie rodziców. Moim zdaniem lektura obowiązkowa dla każdego. Nie tylko dla zranionych przez niedojrzałych rodzicieli, ale dla każdego, żeby zrobić sobie swoisty rachunek sumienia z dojrzałości emocjonalnej i traktowania innych. Polecam, zdecydowanie!

Książka bierze udział w wyzwaniu Abecadło z pieca spadło.

"Psychologia odżywiania się. Od zdrowych do zaburzonych zachowań żywieniowych" Jane Ogden

Tytuł: Psychologia odżywiania się. Od zdrowych do zaburzonych zachowań żywieniowych

Autor: Jane Ogden

Wydawnictwo: Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego

Ilość stron: 369

Ocena: 5.5/6

Jeśli mężczyźni i kobiety są inaczej przedstawiani przez środki masowego przekazu, może to wpływać na sposób myślenia o nich. Ponadto jeśli kobiety są ukazywane jako coraz chudsze, a mężczyźni jako bardziej muskularni, to także może mieć wpływ na nasze wyobrażenia dotyczące kobiecości i męskości. 

Od kiedy pamiętam byłam gruba. Mniej lub więcej, ale zawsze miałam nadprogramowe kilogramy. W końcu pewnego dnia postanowiłam się wziąć za siebie, schudłam 20 kg, ale i tak wciąż mam nadwagę, z którą wciąż walczę. Podczas mojej przygody z odchudzaniem poznałam na uczelni dziewczynę, która zainteresowała mnie psychodietetyką. Zaczęłam drążyć temat, szukać w Internecie, w bibliotekach, aż w końcu trafiłam na książkę autorstwa Jane Ogden pt. Psychologia odżywiania się. Od zdrowych do zaburzonych zachowań żywieniowych.

Kliknij, aby powiększyć.

Psychologia odżywania zaczyna się od ogólnego opisu wartości społecznej, fizjologicznej oraz psychologicznej wartości jedzenia, później przechodzi do znaczenia wymiarów ciała oraz już do meritum, czyli do zaburzeń – otyłości, bulimii i anoreksji – oraz ich leczenia. Tak, leczenia, bo są to choroby. Odżywanie się jest jedną z podstawowych potrzeb fizjologicznych człowieka, jednak jaki związek ma ono z ludzką psychologią? Czy to tylko fizjologia? Czy może niekoniecznie? Co jeszcze wiąże się z jedzeniem? Jakie przyczyny ma bulimia czy anoreksja? Dlaczego dokonujemy takich a nie innych wyborów żywieniowych?

Kliknij, aby powiększyć.

Muszę przyznać, że Psychologia odżywiania się to książka, która mną wstrząsnęła oraz otworzyła oczy na wiele spraw. Dzięki tej książce zrozumiałam wiele swoich zachowań i wyborów, które mnie doprowadziły do mojej otyłości. Wiele ciekawych rzeczy się dowiedziałam i znalazłam wiele powiązań między różnymi sferami mojego życia. Ale wracając do samej książki. Psychologia odżywiania jest pozycją typowo naukową, więc jest też napisana takim językiem. Na początku trudno było mi się to tego przyzwyczaić, a później się już wbiłam i czytało mi się ją całkiem przyjemnie. Jak na język książki naukowej wydanej przez uczelniane wydawnictwo język i tak jest dość zrozumiały i lekki. W porównaniu z typową beletrystyką jest oczywiście cięższy, ale wciąż zrozumiały i nieprzesadzony. Autorka rozpatruję sprawę odżywiania się bardzo szeroko, przytacza wyniki różnych, nowych badań związanych właśnie z tą tematyką, a na końcu jest bogata bibliografia, na której się oparła tworząc tę książkę. Bardzo fajna sprawa. Do tego książka jest opatrzona wieloma rycinami przedstawiającymi różne wykresy i zależności, co też chciałabym Wam pokazać.

Wzrost rozpowszechnienia otyłości pokrywa się ze spadkiem codziennego zużycia energii z powodu udoskonalenia systemów transportu oraz przejścia ze społeczeństwa rolniczego do społeczeństwa przemysłowego, a w coraz większym stopniu informacyjnego. Oto prosty przykład: pewna amerykańska firma telekomunikacyjna zasugerowała, że w ciągu jednego roku wewnętrzna linia telefoniczna pozwala jednostce zaoszczędzić 115 kilometrów spaceru, co może odpowiadać 1-1,5 kg tłuszczu lub do 10500 kcal.

Psychologia odżywiania się. Od zdrowych do zaburzonych zachowań żywieniowych jest pozycją wartą przeczytania, odkrywczą... Polecam ją wszystkim, którzy choć w minimalnym stopniu interesują się odżywianiem i jego wartością w życiu, polecam także tym, którzy dietetyką i psychologią zajmują się zawodowo. Mnie ta pozycja tylko utwierdziła w przekonaniu, że robienie podyplomówki z psychodietetyki to bardzo dobra koncepcja. Bardzo dobra książka!!!

Stereotypy tak bardzo
(Kliknij, aby powiększyć.)

Kliknij, aby powiększyć.