"Amore 14" Federico Moccia

Tytuł: Amore 14

Autor: Federico Moccia

Wydawnictwo: Muza

Ilość stron: 496

Ocena: 2/6

Bo często sami nie wiemy, czego pragniemy. Myślimy, ze wiemy, co jest dla nas najlepsze, ale w rzeczywistości sami to sobie narzucamy. To ryzyko, które podejmujemy, jeśli nie słuchamy samych siebie.

O twórczości włoskiego autora Federico Moccia usłyszałam już dość dawno – na początku mojej szkoły średniej, kiedy postanowiłam nauczyć się języka włoskiego. Minęło już sporo czasu, ale jednak jakoś nigdy nie było mi z tym pisarzem po drodze. Aż w końcu podczas jednej z ostatnich wizyt w miejskiej bibliotece zgarnęłam ze sobą książkę Amore 14. 

Kiedy szukasz jedynie szczęścia, nie widzisz tego, co masz przed oczami. Szczęście mydli ci oczy, rozkojarzą, szczęście wysysa cię jak gąbka. Jesteś zaślepiona. Widzisz tylko to, czego pragniesz, czego potrzebujesz i co chcesz widzieć.

Główną bohaterką książki jest 14-letnia Carolina, która ma dwójkę rodzeństwa, a także dwie wierne przyjaciółki. Jak każdej nastolatka marzy o miłości i akceptacji, szczególnie ze strony chłopców w podobnym wieku. Jakie przygody przytrafią się Carolinie i jej przyjaciółkom? Czy poznają nowych znajomych? Co je spotka? Czy dziewczyna znajdzie w końcu swoją wymarzoną miłość? Jak rodzice dziewczyny zareagują na jej pragnienia i potrzeby? A co z jej rodzeństwem?

(...) naprawdę umierają ci, którzy nie potrafią żyć. Ci, którzy krygują się, bo myślą o tym, co powiedzą inni. Ci, którzy odpuszczają szczęście. Ci, którzy cały czas postępują w ten sam sposób, bo myślą, że nie potrafią zrobić niczego innego, którzy wierzą, że miłość jest więzieniem, którzy nigdy nie pozwalają sobie na drobne szaleństwa ku uciesze własnej lub innych. Nie żyją ci, którzy nie potrafią poprosić o pomoc ani tym bardziej jej zaoferować.

Amore 14 to typowa książka dla nastolatek, a ja się porwałam z nią jak z motyką na słońce nie do końca wiedząc czego można się po niej spodziewać. Opis na okładce obiecuje piękną opowieść o miłości i o stracie najbliższych, choć ja podeszłam do tego z pewną dozą sceptycyzmu, jak do książki dla nastolatek, do których już jakiś czas nie należę. Zaczęłam czytać i w pewnym momencie utknęłam... Po prostu nie potrafiłam przebrnąć ani strony dalej. Było to spowodowane głównie dużą infantylnością bijącą od głównej bohaterki i jej najbliższych, na co można jeszcze przymknąć oko, bo w końcu dziewczyna ma dopiero 14 lat. Jednak wydarzenia opisane w książce wydają mi się często do siebie nie pasujące, ale jednocześnie momentami wyrwane zupełnie z kosmosu. Sama fabuła nieskomplikowana, oparta dosłownie na kilku wydarzeniach, a opisana w zbyt dużej słów – jak dla mnie trochę wodolejstwo. Język tak samo prosty jak fabuła, ale to jest jeszcze zrozumiałe – w końcu to książka dla nastolatek. A bohaterowie tej książki – kolejne niedopracowanie. Bardzo mało wyraziści, zupełnie bez charakteru czy poczucia humoru... Po prostu marna książka.

Lektura książki to szczególny moment, kiedy nagle ożywają jakieś postaci, a ty czytając to co mówią, czują, przeżywają  i jak cierpią, możesz się przekonać czy dany pisarz jest dobry. Bo każde jego słowo stało się częścią tych postaci, które tym samym ożyły. Ale tylko dla tych, którzy naprawdę o nich przeczytali, stają się one rzeczywiście żywe.

Podsumowując już całą recenzję – Amore 14 to moim zdaniem dość słaba książka, z małą ilością akcji, zbyt prostym językiem i mdłymi postaciami. Zupełnie nie mam porównania z innymi książkami autora, bo to pierwsza książka jego autorstwa jaką miałam okazję przeczytać, ale szczerze wątpię w to czy sięgnę po następne. Zdecydowanie odradzam czytanie Amore 14 – dość marna książka, z dużą ilością słów i małą ilością wydarzeń. Może jedynie się spodobać rówieśniczkom głównej bohaterki, choć obstawiam, że i tak nie wszystkim...