"Paryski architekt" Charles Belfoure

Tytuł: Paryski architekt

Autor: Charles Belfoure

Wydawnictwo: Znak Horyzont

Ilość stron: 384

Ocena: 5/6

Uniesienie i poczucie triumfu, które czuł w mieszkaniu, powróciły z całą mocą. Świadomość, że znalazł naprawdę dobre rozwiązanie, wzbudzała w nim nadal niesamowitą radość. Może właśnie w ten sposób będzie mógł odpłacić Niemcom? To prawda, nie potrafił ryzykować życia, walcząc z karabinem w dłoni, ale może przecież ryzykować inaczej, po swojemu.

Czas II Wojny Światowej to jeden z moich ulubionych okresów historycznych, więc od czasu do czasu z chęcią sięgam po książki, których akcja dzieje się właśnie wtedy. A swej czasu dzięki jednemu z przedmiotów na studiach o nazwie Grafika inżynierska zainteresowałam się w pewnym sensie rysunkiem budowlanym, a co za tym idzie – projektami mieszkać, domów i innych tego typu pomieszczeń/budynków. Jedną z pozycji, która łączy jedno i drugie jest Paryski architekt autorstwa Chalesa Belfoure'a.

Okupowany przez Niemców Paryż skrywa tajemnicę: ktoś konstruuje doskonałe skrytki dla Żydów. Najlepsi hitlerowscy śledczy nie są w stanie ich wytropić. Niektóre z nich znajdują się tuż pod nosem nazistów.
Lucien jest obiecującym architektem. Marzy o karierze, ale w czasie wojny niełatwo jest o zlecenia. Znudzony małżeństwem bryluje na paryskich salonach w towarzystwie kochanki. Świat luksusu imponuje mu, lecz wymaga ciągłych wydatków.Niespodziewana szansa na sukces jest równocześnie śmiertelnym zagrożeniem. Jeśli architekt wymyśli kryjówkę dla żydowskiego przyjaciela swego zleceniodawcy, wówczas będzie mógł zaprojektować niemiecką fabrykę. Luciena nie obchodzi los Żydów, lecz kuszą go pieniądze. Trudne wybory i niespodziewane zdarzenia na zawsze zmieniają jego życie.
W tej porywającej powieści nic nie jest oczywiste: wielkim osiągnięciem architektury okazują się zwykłe skrytki. Dobro może zwyciężyć zło, a człowiek nigdy nie wie wszystkiego na swój temat.

Opis z okładki                             

Za Paryskiego architekta zabrałam się z wielkim entuzjazmem i nadzieją na miłą lekturę. W końcu tematy II Wojny Światowej, skrytki dla Żydów i zapowiadane trudne wybory... Zaczęłam ją czytać na jakimś wykładzie i wtedy przepadłam... Barwny język, jakim operuje autor w swojej książce opisując Paryż – po prostu cudeńko. Ponadto odpowiednio duża ilość drobiazgów i szczegółów dotyczących skrytek, ich planów i tego typu rzeczy. Tytułowy architekt – Lucien – jest postacią dość dobrze dopracowaną, ale jednak ja dla mnie jest on zbyt wyrazisty, zbyt mało... stanowczy, a ponadto jest dość przewidywalny, ale jednak jest osobą wzbudzającą sympatię... Pomysł na fabułę jest wyjątkowo ciekawy i osadzony w interesujących realiach, lecz mogłaby być ciut bardziej doszlifowany, bardziej dopracowany z minimalnie bardziej wartką akcją. Duży plus za to, że wątek miłosny nie zdominował całej książki, a był miłym dodatkiem. Jest nim także bardzo ładna okładka – przykuwająca wzrok, nie jest przedobrzona...

Podsumowując już Paryskiego architekta czytało mi się naprawdę dobrze i szybko, a czas z nią spędzony jest czasem bardzo przyjemnie spędzonym i z ręką na sercu polecam tę lekturę. Naprawdę warto - nie będziecie się nudzić.