Oskar i pani Róża

Tytuł: Oskar i pani Róża
Autor: Eric Emmanuel Schmitt
Wydawnictwo: Znak
Ilość stron: 78
Ocena: 6/6

Pierwsza książka Schmitta, z którą miałam styczność jeszcze pod koniec podstawówki, ale też chyba najbardziej znana książka jego autorstwa.

Opowiada ona historię chłopca chorego na białaczkę, który swoją chorobę spędza w szpitalu. Ma tam swoich znajomych, czasem odwiedzają go rodzice, zaprzyjaźnia się tam z wolontariuszką, tytułową panią Różą. To ona poleca mu pisać listy do Boga.  I to właśnie z tych listów składa się ta książka. Pełna przemyśleń chłopca, którego od śmierci dzieli kilka dni, ale cieszy się z życia, przeżywa je najlepiej jak potrafi, dużo rozmawia ze swoją ulubioną wolontariuszką, słucha jej opowieści. A gdy umiera to bez światków, tak, żeby nie sprawić bólu najbliższym....

Mam do niej duży sentyment, może dlatego, że to pierwsza książka Schmitta, która przeczytałam. Czy najlepsza? Nie wiem. Chyba ma lepsze. Chociażby Małe zbrodnie małżeńskie czy Moje życie z Mozartem. Ale na pewno zasługuje na najwyższą ocenę i na przeczytanie.


Cytaty z książki

Za­pomi­namy, że życie jest kruche, de­likat­ne, że nie trwa wie­cznie. Zacho­wuje­my się wszys­cy, jak byśmy by­li nieśmiertelni.

Codzien­nie pat­rz na świat, jak­byś oglądał go po raz pierwszy.

 Zas­tanów się Os­karze. Który z nich wy­daje ci się bliższy? Bóg, który nic nie czu­je czy Bóg, który cierpi?

Bo są dwa rodzaje bólu, Oskarku. Cierpienie fizyczne i cierpienie duchowe. Cierpienie fizyczne się znosi. Cierpienie duchowe się wybiera. Rozumem. Jeśli wbijają ci gwoździe w nadgarstki i stopy, nie masz innego wyjścia, musisz odczuwać ból. Znosisz go. Natomiast myśl o śmierci nie musi powodować bólu. Nie wiesz, czym jest. Wszystko zależy od ciebie.

Zrozumiałem już, że stałem się złym pacjentem, pacjentem, który podważa wiarę w nieograniczone możliwości medycyny.

Przypominam o Candy;)